Nederlandse documentaire De Hormonen Revolutie

Vandaag gaan we dieper in op de Nederlandse documentaire “ Hormoonrevolutie ”, Hormone Revolution in het Engels. Deze 40 minuten durende documentaire volgt 4 verschillende mensen en hun unieke relatie met hun hormonen. De documentaire is gemaakt door De Transketeers in samenwerking met de VPRO en verteld door niemand minder dan de Nederlandse non-binaire acteur Thorn de Vries . De Transketeers is een groep enthousiaste queers die documentaires, educatieve video's en web-/tv-shows maken. Met hun werk streven ze naar een beter begrip van maatschappelijke kwesties, creëren ze een inclusievere samenleving en verbinden ze mensen.

Korte samenvatting

De documentaire richt zich op de levens van Sharan Bala (zij/hen), Max Moszkowicz (hij), Ryan Ramharak (zij) en Savannah Wolin (zij). Sharan is een intersekse activist die zich ook identificeert met de queergemeenschap. Max is een cisgender man, vader en regisseur. Ryan is een non-binair persoon die de trotse baba is van Ravi, hun kind. Savannah is een jonge transvrouw die aan het begin van haar leven student is. Ze hebben allemaal hun eigen persoonlijke verhaal om te vertellen hoe hun hormonen hun dagelijkse leven en identiteit beïnvloeden.

Vanaf het begin laat de documentaire ons zien hoe hormonen iedereen beïnvloeden . Er is een misvatting of idee dat dit alleen een probleem is voor transgenders en intersekse personen. Maar alle mensen hebben hormonen en worden dus, logischerwijs, beïnvloed door hen. Zoals Max samenvat: "Het beïnvloedt je stemming, je psyche, je libido, je metabolisme.

Seks, genderidentiteit en expressie

Eerst een korte samenvatting van een paar basisdefinities! Onthoud dat dit de kale basis is en niet de nuance en brede diversiteit binnen elke definitie en elk concept zal dekken.

Seks heeft betrekking op iemands geslachtsdelen, het voortplantingssysteem en de geslachtshormonen.

Terwijl sommige mensen graag beweren dat er maar 2 geslachten zijn vanwege de XY en XX chromosomen, moet ik je teleurstellen, maar het is ingewikkelder dan dat. Er zijn veel geslachtschromosoomvarianten die volkomen normaal zijn. Intersekse personen kunnen een chromosoomsamenstelling hebben die anders is dan de eerder genoemde combinaties.

'Gender' is wat wij sociaal en cultureel toekennen aan wat het betekent om een ​​man/mannelijk en een vrouw/vrouwelijk te zijn.

Genderidentiteit is jouw persoonlijke ervaring met gender en hoe jij je van binnen voelt en identificeert.

Genderexpressie is de manier waarop je je kleedt, gedraagt, etc. Je genderexpressie hoeft niet overeen te komen met je genderidentiteit. Je kunt bijvoorbeeld een man zijn, maar je toch vrouwelijk presenteren.

Genderidentiteit en -expressie

Alle vier de deelnemers hebben een andere ervaring met hun genderidentiteit en -expressie. Ze vormen een geweldig voorbeeld van hoe divers mensen kunnen zijn en dat je genderidentiteit niet altijd lijkt te passen bij de waargenomen genderexpressie.

Sharan vertelt hoe ze een complexe relatie heeft met haar genderidentiteit en lichaam als intersekse persoon. Hun lichaam voldoet niet aan het stereotiepe beeld van een vrouw of man. En hoewel ze intersekse zijn, is Sharan door hormonen vrouwelijk geworden, wat zich uit in haar expressie.

Ryan is een non-binair persoon met een baard. Hoewel dit vaak een aspect is dat met mannen wordt geassocieerd, is Ryan geen man. Ze zijn een non-binair persoon met een non-binaire baard en lichaam. Vanaf jonge leeftijd realiseerde Ryan zich dat ze niet in het hokje 'vrouw' pasten, maar vanwege religieuze conflicten was dit een identiteit die ze voor anderen moesten verbergen.

Max is een cisgender man en hij beschrijft zichzelf ook als een 'man man'. Hij presenteert zich als mannelijk naar de buitenwereld en hij houdt van mannelijke dingen zoals sporten en vader zijn voor zijn zoon. Na de geboorte van zijn kind had Max een mentale dip, wat uiteindelijk bleek te komen door een hormonale disbalans.

Savannah wist, net als Ryan, al op jonge leeftijd dat ze niet helemaal paste bij de andere kinderen van haar leeftijd. Ze paste niet bij de jongens. Ze zag zichzelf als een deel van de familie die noch jongen noch meisje was. Pas later in haar leven begon ze zich vrouwelijker te presenteren. Een tijdlang identificeerde ze zich als non-binair, zoals te zien is in de Nederlandse docuserie Hij, Zij, Hen .

Hormonen

Sharan moest door medische ingrepen al op jonge leeftijd beginnen met het gebruiken van hormonen. Het zorgde ervoor dat haar lichaam vrouwelijker werd.

Ryan heeft testosteronhormonen genomen en een topoperatie ondergaan om de persoon te worden die ze willen zijn: een non-binair persoon met een platte borst en een baard. Ze moesten hormonen gaan gebruiken om weer gelukkig te kunnen zijn, om gendereuforie te ervaren. Voor Ryan hebben hormonen hun letterlijke leven gered en ze stabieler gemaakt. Toen ze zich realiseerden dat ze zelf kinderen wilden, moest Ryan een tijdje stoppen met testosteron om hun cyclus weer op gang te brengen. Deze verschuiving van hormonen had deze periode in hun leven behoorlijk tumultueus gemaakt.

Door een hormoononevenwicht ervoer Max een energiedaling en ook aanzienlijke stemmingswisselingen. Na een medisch onderzoek werd hem verteld dat zijn testosteronspiegels te laag waren. Sindsdien is hij Androgel gaan gebruiken om zijn testosteronspiegels op peil en gezond te houden. Het heeft zijn energieniveaus enorm verhoogd en hij voelt zich weer gelukkiger dan voorheen.

Savannah wacht, op het moment dat ze de documentaire maakt, om oestrogeen te gaan gebruiken om een ​​vrouwelijker lichaam te krijgen. Tegelijkertijd zal ze testosteronblokkers nemen om te voorkomen dat haar lichaam meer mannelijke trekken ontwikkelt.

Lichamelijke autonomie

In het huidige sociale klimaat worden er vaak argumenten aangevoerd tegen de lichamelijke autonomie van transgenders. Er is eindeloze medische poortwachterij, waardoor transgenders en non-binaire personen niet de levensreddende gezondheidszorg en hormonen krijgen die ze nodig hebben. Ironisch genoeg zien we in deze documentaire ook dat terwijl transgenders veel barrières ervaren bij het ontvangen van gezondheidszorg, cisgenders gemakkelijker toegang hebben tot hormoontherapie en intersekse personen hun lichamelijke autonomie bijna al bij hun geboorte wordt ontnomen.

Sharan zegt dat haar ouders bij hun geboorte te horen kregen dat ze mannelijke gonaden had die onderontwikkeld waren. Artsen vertelden hen dat het riskant zou zijn om die gonaden te houden vanwege het risico op kanker, dus ze waren operatief verwijderd. Door het verwijderen van Sharans gonaden is ze niet langer in staat om zelf hormonen te produceren. Dit heeft geleid tot het gebruik van hormoontherapie om Sharan in de puberteit te brengen. Terugkijkend realiseert Sharan zich dat er weinig bewijs was voor die risico's. Ze vermoedt dat deze medische ingreep alleen om cosmetische redenen werd gedaan om haar te assimileren in de genderbinaire. In 2018 is Nederland aangesproken op hun mishandeling van intersekse kinderen.

Non-binair zijn in een binair geconstrueerde wereld

Sharan, Ryan en Savannah laten ons zien hoe de maatschappij onze wereld sterk gendert. Je moet óf een man óf een vrouw zijn. Zowel in identiteit als expressie. Mensen die zich niet conformeren, worden gedwongen zich te houden aan de genderbinaire norm. Dit gebeurt al op jonge leeftijd, zoals Sharan en Savannah hebben ervaren. Savannah voelde zich geen jongen of meisje, pas nadat haar omgeving haar begon te vertellen dat ze een jongen was. Sharan had nog minder keuze vanwege niet-consensuele operaties die op jonge leeftijd aan haar lichaam werden uitgevoerd.

Ryan is een non-binaire ouder die zichzelf liefkozend 'baba' noemt, maar hun reis past niet in het gebruikelijke zwangerschapsverhaal. De maatschappij associeert deze levensveranderende gebeurtenis nog steeds met iets dat alleen voor cisgender vrouwen is weggelegd. Dit beeld wist de levenservaringen van transmannen uit, die vaak zeepaardvaders worden genoemd, en non-binaire mensen zoals Ryan.

In een andere Nederlandse documentaire, Ryan is zwanger , beschrijft Ryan hun reis als zwangere vrouw in een gezondheidszorgsysteem dat op gender is gebaseerd.

Ondersteuning van de gemeenschap

Het is belangrijk om het belang van community support te onthouden, wat hier ook werd getoond. Sharan vindt kracht in de LGBTQ- en interseksegemeenschappen. Savannah werd gezien terwijl ze een band opbouwde met oudere transvrouwen van kleur vanwege hun gedeelde ervaring als zwarte, transvrouwen. Max heeft zijn zoon met wie hij een geweldige band heeft en Ryan heeft hun zorgzame partner en hun kind.

Prachtig camerawerk

Tot slot willen we de Transketeers complimenteren met hun cinematografie. Er zijn prachtige brede shots van de omgeving en intieme beelden van de geweldige mensen die worden afgebeeld. Het toont hen als trotse individuen met een belangrijke boodschap om te vertellen.

Deze documentaire portretteert ze als mensen , elk met hun eigen leven, dromen en hoop. Hoewel de focus natuurlijk ligt op de invloed van hormonen, zijn er geen voyeuristische shots of framing die fetisjistisch aanvoelt. Het is een goed geschoten documentaire om empathie te creëren, diversiteit te normaliseren en genoemde diversiteit te vieren.