Wat is er eigenlijk zo bijzonder aan Stonewall?
Nu we juni ingaan en ons voorbereiden op de Pride Month, is het belangrijk om terug te blikken op de geschiedenis van Pride. De Stonewall Uprising wordt vaak gezien als het begin van de moderne westerse LGBTQ+-rechtencampagne (met name in de VS) en is tot op de dag van vandaag een enorm invloedrijke gebeurtenis. Maar hoewel veel mensen de naam Stonewall kennen, kent niet iedereen het verhaal. In dit bericht bespreken we de belangrijkste feiten - de sociale context, wat de Stonewall Inn precies was, hoe de opstand begon en waarom was het eigenlijk zo belangrijk? - zodat je kunt genieten van Pride Month wetende dat je deel uitmaakt van iets dat meer dan 50 jaar geleden begon.
Wat leidde tot de Stonewall-rellen?
NYC in de jaren 60 - Toen 'Be Gay, Do Crime' niet zomaar een leuke meme was
Het is een understatement om te zeggen dat de jaren 50 en 60 geen goede tijd waren voor queers in Amerika. Queers werden gezien als een bedreiging voor de stabiliteit die velen wilden na de sociale onrust die de Tweede Wereldoorlog veroorzaakte. Ze werden ook gezien als een last voor de overheid omdat ze vatbaar waren voor chantage en emotioneel instabiel waren, wat leidde tot duizenden mensen die ervan verdacht werden queer te zijn en werden ontslagen uit militaire en federale posities. In 1952 werd homoseksualiteit toegevoegd aan de Diagnostic and Statistical Manual (DSM) als een psychische stoornis, wat het idee dat er iets mis was met homoseksualiteit verder 'legitimeerde'. Het dragen van kleding van het 'verkeerde' geslacht, dansen in de buurt van partners van hetzelfde geslacht en openbare uitingen van homoseksualiteit waren allemaal reden voor arrestatie en intimidatie.
Deze vervolging hield de LGBT-gemeenschap ondergronds, maar sommige gebieden, zoals Greenwich Village in Manhattan, werden na de Eerste Wereldoorlog de thuisbasis van een grote LGBT-bevolking. Dit trok liberalen, dichters en meer LGBT-mensen aan die op zoek waren naar een gemeenschapsgevoel.
De verbodswetten van die tijd hielden in dat hoewel homoseksueel gedrag in bedrijven verboden was, er veel speakeasies waren die LGBT konden bezoeken en die de autoriteiten niet consistent konden controleren. En een van die plekken was de Stonewall Inn.
De maffiafamilie achter de bar - 'Doe misdaden, exploiteer homo's'
De Stonewall Inn werd, net als de meeste homobars in de jaren 60, gerund door de maffia, met name de Genovese misdaadfamilie. Ze kochten de bar in 1966 en veranderden het van een heteroseksueel restaurant/nachtclub in een van de beruchtste homobars in NYC. Dit was echter niet uit altruïstische steun aan de LGBT-gemeenschap, maar de maffia zag de kans om winst te maken door de LGBT-mensen in het dorp uit te buiten. Ze konden de politie omkopen zodat ze gewaarschuwd konden worden voor invallen, en chanteerden ook rijke, stiekeme klanten.
De Stonewall Inn kon functioneren omdat het deed alsof het een exclusieve 'bottle club' was waar klanten hun eigen alcohol mee moesten nemen en hun (meestal valse) namen moesten tekenen in een boek bij binnenkomst. In werkelijkheid serveerde de bar waterige drankjes in vuile glazen en dakloze jongemannen uit de buurt probeerden binnen te komen om ergens te kunnen slapen. De uitsmijters lieten alleen mensen binnen die ze kenden of mensen die er homoseksueel genoeg uitzagen, en hielden een oogje in het zeil voor de politie. Als de politie werd gespot, gingen de lichten aan en moest iedereen stoppen met aanraken of dansen. Dansen was een grote trekpleister van de bar, omdat het de enige plek in de stad was waar koppels van hetzelfde geslacht samen mochten dansen.
De bezoekers waren voornamelijk homo- en biseksuele jongemannen, maar er werden ook enkele lesbiennes en 'street queens' (drag queens of transgenders) toegelaten.
Hier kunt u meer lezen over de betrokkenheid van de maffia bij de LGBT-scene in New York.
Wanneer vonden de Stonewall-rellen plaats?
28 juni 1969 - De nacht dat alles veranderde
Invallen in homobars kwamen vaak voor, maar meestal werd de Stonewall Inn getipt. Op 28 juni 1969 gebeurde dat niet. Toen de politie de bar binnenkwam en probeerde om klanten in een rij te zetten, hun identiteit te controleren en mensen in vrouwenkleding uit te kleden om hun geslacht te verifiëren, werkten de klanten niet mee. De politie probeerde iedereen naar het politiebureau te brengen (terwijl ze een aantal lesbiennes aanvielen terwijl ze hen fouilleerden), maar terwijl ze buiten wachtten op de politiewagen, begon er een menigte te vormen. Tot wel 150 mensen verzamelden zich, aangetrokken door de commotie, en begonnen de politie tegen te werken.
Wie begon de Stonewall-rellen?
Eerst escorteerde de politie de gearresteerde maffialeden naar de wagen en de menigte begon te juichen, 'Gay power!' te roepen en te zingen "We Shall Overcome." Een butch vrouw, door sommigen omschreven als drag king Stormé DeLarverie (bekend als "de bewaker van lesbiennes in het dorp," werd met een wapenstok op haar hoofd geslagen en riep naar de menigte "Waarom doen jullie niet iets?" De menigte begon met dingen te gooien en viel de politie aan, wat leidde tot de opstand die 5 dagen zou duren.
Er is maar één bekende foto van de eerste nacht van de rellen (die hier niet kan worden opgenomen vanwege auteursrechten, maar die u hier kunt bekijken) en het kan moeilijk zijn om precies te weten wat er is gebeurd, vooral omdat zelfs ooggetuigen soms tegenstrijdige berichten geven. Maar de rellen escaleerden snel en trokken niet alleen de LGBT-gemeenschap van het dorp aan, maar ook de dakloze jongeren en anti-oorlogsdemonstranten die ook slachtoffer waren van politiegeweld. Overal in het dorp was graffiti geschilderd met de tekst 'Gay Power' en 'Drag Power'. Dragqueens irriteerden de politie met kick lines en gezang, maar vochten ook terug. Marsha P Johnson klom beroemd genoeg op een lantaarnpaal en liet haar zware tas op een politieauto vallen . Toen de politie demonstranten probeerde te vangen, werden ze door de menigte weer gevangen. De gevechten duurden meerdere nachten voort en voor velen was het een inspirerende gebeurtenis: voor het eerst zagen veel mensen dat de LGBT-gemeenschap zich kon organiseren tegen onderdrukkers en kon winnen.
Wat gebeurde er na de Stonewall-rellen?
The Aftermath - 'Denk je dat homoseksuelen in opstand komen? Zeker weten van wel!'
Eén ding dat uit de opstand voortkwam, was de wens voor LGBT-bars die eigendom waren van LGBT-mensen voor de LGBT-gemeenschap. De opstand was gericht tegen de betrokkenheid van de maffia bij de LGBT-scene en tegen politie-onderdrukking. Het interieur van de Stonewall Inn werd volledig verwoest tijdens de rellen, waardoor het een paar weken later moest sluiten. Het is onduidelijk of dit de demonstranten of de politie waren.
De rellen inspireerden veel mensen om zich aan te sluiten bij of georganiseerde LGBT-rechtengroepen op te richten en de kans op verandering te grijpen. Eerdere homorechtengroepen waren erg gematigd en geloofden in assimilatie in de heteroseksuele samenleving. Veel activisten maakten zich zorgen dat de rellen (en hun associatie met georganiseerde misdaad, prostitutie, drag en transgenders) hun inspanningen zouden schaden. Maar na de Stonewall-opstanden voelden veel mensen zich gesterkt om een radicaler standpunt in te nemen.
De Mattachine Society bestond al sinds de jaren 50 om op te komen voor homorechten, maar veel van de nieuw aangetrokken activisten vonden hun methoden en doelen te mild. Er werd een nieuwe groep opgericht, genaamd Gay Liberation Front, de eerste organisatie die het woord 'gay' in de naam gebruikte . Ze kondigden hun bestaan aan via een flyer met de tekst : "Denk je dat homoseksuelen in opstand komen? Reken maar dat we dat zijn!" De GLF was militanter dan de Mattachine Society en leende tactieken van andere doelen waar ze zich bij aansloten, zoals de Black Panthers en anti-oorlogsdemonstranten.
Enkele maanden later splitste een deel van de GLF zich af om de Gay Activists Alliance te vormen, die zich meer specifiek op homoseksuele kwesties richtte. Ze gebruikten zap-tactieken om politici te confronteren en publiekelijk in verlegenheid te brengen, zodat ze homo- en lesbische rechten erkenden.
Een jaar later werd Christopher Street Liberation Day gehouden op 28 juni 1970 om de eerste verjaardag van Stonewall te vieren en was het de eerste Pride-mars in de VS. De slogan 'Pride' werd gekozen in plaats van de eerder populaire 'Gay Power', omdat men vond dat hoewel de LGBT-gemeenschap niet veel echte macht had, het enige wat ze altijd konden hebben, pride was.
Wat was de erfenis van de Stonewall-opstanden?
Meer dan 50 jaar na Stonewall vinden er Pride-parades over de hele wereld plaats. Veel zijn een levendige viering geworden, maar er zit ook een protestelement in, met name op plekken waar de acceptatie van LGBTQ nog steeds laag is. De meeste Pride-evenementen bevatten ook een herdenking van slachtoffers van aids of anti-LGBT-geweld.
Pride blijft controversieel , zowel binnen als buiten de LGBTQ+-gemeenschap. Argumenten tegen Pride zijn onder meer het verdiepen van de kloof tussen queer en niet-queer mensen, de commercialisering van Pride en de aanwezigheid van politie bij deze evenementen, vooral gezien het feit dat politiegeweld tegen queer mensen nog steeds hoog is. Maar veel mensen genieten ook van het vieren van queer identiteiten en vinden het belangrijk om ervoor te zorgen dat de LGBTQ+-gemeenschap zichtbaar is. Pride kan vaak de eerste kennismaking van mensen met andere queer mensen zijn. En met evenementen zoals de São Paulo Gay Pride Parade in Brazilië die tot 5 miljoen bezoekers trekken, lijkt de populariteit van Pride voorlopig niet te verdwijnen.
Vergeet je niet aan te melden voor onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van wat Paxsies gaat doen tijdens de Pride-maand, al onze nieuwe blogberichten te lezen en een kortingsbon van 10% te ontvangen voor alle artikelen!
