Bedrijven in handen van queers versus regenboogkapitalisme: wat is het verschil?

Gedurende Pride Month kun je nauwelijks bewegen zonder tegen een andere regenboog aan te botsen die over het logo van een bedrijf is geplakt. Nu juni voorbij is, zijn ze bijna allemaal in één nacht verdwenen. Hier bij Paxsies houden we onze regenboog nog even wat langer omhoog. Pride is niet alleen voor juni, het is het hele jaar door, en dat willen we blijven vieren.

De laatste jaren, vooral tijdens Pride Month, heb je misschien de term 'Rainbow Capitalism' gehoord, meestal spottend. Maar het is makkelijk om in de war te raken over wat rainbow capitalism eigenlijk betekent. En is het niet goed dat bedrijven Pride Month steunen? Verkoopt iemand iets met een regenboog op slecht? Is dat niet precies wat Paxsies in juni hebben gedaan?

In dit artikel leggen we uit wat Rainbow Capitalism is, waarom het impopulair is en wat het verschil is tussen Rainbow Capitalism dat Pride Month uitbuit en queerbedrijven die Pride Month vieren.

Wat is regenboogkapitalisme?

Simpel gezegd is Rainbow Capitalism, ook wel bekend als Pink Capitalism, de inclusie van de LGBTQIA+-gemeenschap in het mainstream consumentisme op een oppervlakkige manier om de winst te vergroten. Bijvoorbeeld, mainstream en populaire grote merken verkopen versies van hun product met een regenboog erop tijdens Pride Month, zodat leden van de LGBTQIA+-gemeenschap hun product kopen, zonder iets te doen om de gemeenschap daadwerkelijk te steunen.

Bedrijven betrekken zelden de hele LGBTQIA+-gemeenschap – hun steunbetuigingen beperken zich meestal tot homoseksuelen, en zelfs dan is de mate waarin ze 'ondersteunend' zijn vaak discutabel. Voorbeelden van bedrijven die ongepaste bewoordingen gebruiken (zoals de gemeenschap aanspreken als 'de homo's', oei) zijn talrijk. Het is ook veel zeldzamer dat bedrijven andere delen van de queergemeenschap betrekken, zoals transgenders, non-binaire of biseksuele mensen.

Een korte geschiedenis van regenboogkapitalisme

Het idee om te profiteren van de LGBTQIA+-gemeenschap is niet nieuw. Producten, evenementen, tijdschriften en locaties die gericht zijn op leden van de LGBTQIA+-gemeenschap bestaan ​​al sinds de ^19e eeuw, en waarschijnlijk zelfs al eerder. In het begin waren de meeste hiervan erg ondergronds en geheim, meestal gerund door queers voor queers. Maar er waren ook mensen die de gevoelige aard van deze bedrijven gebruikten om de LGBTQIA+-gemeenschap uit te buiten, zoals de maffiafamilie die de beroemde Stonewall Inn runde.

Naarmate LGBTQIA+-rechten meer geformaliseerd werden in de wet en de acceptatie toenam, ontstond er een drang om de georganiseerde misdaad en andere uitbuitende krachten uit queerruimtes te weren. Deze werden vervangen door queer-ondernemers die deel uitmaakten van de gemeenschap.

Tegenwoordig voegen grote bedrijven in landen met wettelijke bescherming voor LGBTQIA+-mensen en meer publieke steun voor queers in juni vaak een regenboog toe aan hun logo om hun 'steun' te betuigen aan de queergemeenschap. Ook verkopen ze producten met een regenboogmotief en nemen ze zelfs deel aan Pride-parades.

"Queer Liberation, Not Rainbow Capitalism" - Hoe Rainbow Capitalism Pride ruïneert

De mainstream commercialisering van Pride parades en evenementen heeft zich zelfs gemanifesteerd in het feit dat sommige Pride evenementen, zoals Pride Glasgow, een toegangsprijs vragen, iets wat velen als tegengesteld aan de geest van Pride beschouwen. Pride maand is in juni om de Stonewall Uprisings te herdenken en te vieren, en de lange strijd voor LGBTQIA+ rechten waar zij deel van uitmaakten. Pride's oorsprong ligt niet alleen in protest, maar ook in rellen, en een zeer reële en gevaarlijke strijd tegen gewelddadig politiegeweld en maffia-uitbuiting. Protest, de drang naar verandering, en het herdenken van degenen die hun leven hebben verloren door geweld en onwetendheid zijn altijd belangrijke aspecten van Pride evenementen geweest.

Het gebrek aan toegankelijkheid dat gehandicapte en neurodivergente leden van de LGBTQIA+-gemeenschap ervan weerhoudt om deel te nemen aan Pride-parades is al erg genoeg (zoals u hier kunt lezen). Het toevoegen van een financiële barrière voor deelname negeert ook de realiteit van hoge percentages dakloosheid en armoede onder de LGBTQIA+-gemeenschap , verergerd door discriminatie op de werkvloer. Sommigen van de mensen die vochten bij de Stonewall Uprising waren dakloze jongeren die de bar gebruikten als onderdak, en nu verhinderen financiële barrières voor Pride dat mensen in soortgelijke situaties een evenement bijwonen dat van hen zou moeten zijn.

Waarom is regenboogkapitalisme nog meer slecht?

Naast de problemen met Pride-evenementen zelf, is er nog een grote klacht over Rainbow Capitalism: de hypocrisie van de grote merken die Pride alleen gebruiken als marketingstrategie en niets bijdragen aan de LGBTQIA+-gemeenschap.

Het valt altijd op als merken hun logo alleen in regenboogkleuren veranderen in regio's waar er wettelijke steun is voor queerrechten. Je hoeft geen cynicus te zijn om te zien dat het niets meer is dan een berekening dat de regenboog in sommige gebieden de winst zal verhogen en in andere gebieden juist zal schaden.

En dan zijn er nog merken die op Twitter hun steun uitspreken voor de rechten van homoseksuelen, maar tegelijkertijd miljoenen doneren aan politieke anti-LHBT-groepen.

Is het een verrassing dat zoveel mensen genoeg hebben van de bemoeienis van grote bedrijven met Pride?

Gelukkig is er een veel beter alternatief als je toch van de regenboogkleuren houdt.

Waarom u bedrijven in handen van queers zou moeten steunen

Even een korte inleiding om te zeggen: alleen omdat een bedrijf gerund wordt door een queer persoon, is het niet automatisch goed. Queer mensen kunnen ook slecht zijn.

Maar er is een groot verschil tussen een uitbuitende gigant die wat gekleurde strepen ophangt (soms net verschillend genoeg om geloofwaardig te kunnen ontkennen) om wat winst te maken, en een klein bedrijf vol homoseksuele mensen die hun geschiedenis vieren.

Een bedrijf is geen persoon, dus het kan niet queer zijn. Maar het kan wel eigendom zijn van, gerund worden door, in dienst zijn van en helpen queer mensen. En die mensen kunnen producten creëren en leveren waarvan ze weten dat ze andere queer mensen zullen helpen. Ze kunnen goede doelen steunen waar ze in geloven. Ze kunnen ruimte creëren voor zinvolle gesprekken, voor verandering, voor een agenda die is opgesteld door de mensen die Pride zijn begonnen, en niet alleen door degenen die de mooie stukjes afschuimen die bij hen passen.

Uiteindelijk gaat het niet om welke bedrijven wel of geen Pride-merchandise mogen maken. Het gaat om de mensen die er werken, de keuzes die ze maken en de mensen wiens keuzes jij kiest te steunen. De toekomst van Pride ligt in jouw handen.