Homoseksuele patiënten in het ziekenhuis

Naar het ziekenhuis gaan, of het nu voor een reguliere controle is of een heel specifieke afspraak of counseling, zou een no-brainer moeten zijn. En voor veel mensen is dat misschien ook zo. Veel queers vinden een doktersbezoek echter vaak vreselijk en dysforie-inducerend. Hoewel medische verzorgers objectief en oordeelvrij zouden moeten zijn ten opzichte van hun patiënten, is dit helaas niet altijd het geval. Onze maatschappij wordt beïnvloed door vrouwenhaat, queerfobie, transfobie, fatfobie, etc. Deze factoren en de intersectionele identiteiten van zowel patiënten als medische professionals zouden in overweging moeten worden genomen bij het bespreken van de manier waarop queerpatiënten (mis)handeld worden door het medische systeem. Vandaag kijken we kort naar een paar gevallen waarin de gezondheidszorg queermensen in de steek laat.

Transgender gezondheidszorg

Het is geen geheim dat in de meeste landen genderbevestigende gezondheidszorg voor trans- en non-binaire personen niet bestaat of ernstig beperkt is. Zelfs op plekken waar een significant genderteam beschikbaar is, worden ze vaak uitbesteed en kunnen ze niet voldoen aan het aantal patiënten dat hun behoeften zoekt. Dit leidt tot wachtlijsten van 1 tot zelfs 3 jaar of meer. Zodra een cliënt zijn eerste intakegesprek heeft gehad, resulteert dit niet in een onmiddellijke start van hormoonbehandeling en/of operaties. Meestal heeft een patiënt die hormonen wil nemen, meer consulten nodig met zijn genderspecialist. Toch is de inbreng van zijn persoonlijke huisarts en een gecertificeerde psychiater vaak ook nodig om met hormonen te beginnen. Dit kan een of meer jaren toevoegen voordat een trans- of non-binaire persoon als geldig genoeg wordt beschouwd voor HRT (hormoonvervangende behandeling).

De pathologisering, medicalisering en de 'hoepels' waar transgenders en non-binaire mensen doorheen moeten springen om geloofd te worden en de hulp te krijgen die ze nodig hebben, is een mentaal uitputtend en ontmenselijkend proces. Veel patiënten worden ook verkeerd gegenderd, zelfs door professionals die het beter zouden moeten weten. Daarom moeten medische professionals en verzorgers gevoelig zijn voor hun patiënten. Dit kan zo simpel zijn als het gebruiken van de nieuwe naam en voornaamwoorden, zelfs als deze patiënt nog niet wettelijk van naam of geslachtsaanduiding is veranderd. Wees attent, bied een luisterend oor en geloof dat de patiënt essentieel is. Dit zal de reis van een trans- of non-binaire patiënt naar zijn of haar authentieke zelf veel, veel gemakkelijker en aangenamer maken.

Intersekse personen en ingrijpende operaties

Intersekse personen vormen ongeveer 1,7% van de bevolking. Kortom, intersekse personen zijn mensen waarvan de geslachtskenmerken niet volledig overeenkomen met de normen van de maatschappij met betrekking tot hoe het mannelijke geslacht en het vrouwelijke geslacht eruit zouden moeten zien. Er zijn meer dan 40 verschillende intersekse variaties die niet altijd zichtbaar zijn in het uiterlijk van een persoon.

Zoals we eerder al bespraken in onze blog over de Nederlandse documentaire Hormoonrevolutie , wordt de lichamelijke autonomie van intersekse personen en kinderen afgenomen. Soms worden intersekse personen al bij hun geboorte geopereerd om beter in de genderbinaire verhouding man en vrouw te passen. Dit leidt tot onnodige en ingrijpende operaties bij intersekse kinderen. Veel van dergelijke ingrepen leiden tot afhankelijkheid van speciale hormoonbehandelingen omdat het lichaam zelf niet meer de benodigde hormonen aanmaakt.

Intersekse personen en activisten eisen dat deze praktijken stoppen. Het is onmenselijk en leidt tot complexe medische gezondheidsproblemen die vermeden hadden kunnen worden, maar laat intersekse personen ook psychologisch getekend en vervreemd achter van hun eigen lichaam.

Vrouwenhaat en cissexisme

Queer vrouwen en mensen die bij de geboorte als vrouw zijn aangemerkt, kunnen extra barrières ervaren vanwege hun waargenomen genderidentiteit en/of hun gender non-conformiteit. Wat vaak wordt genoemd, is dat zorgprofessionals hun symptomen, twijfels en zorgen niet serieus nemen. Deze zorgprofessionals zullen het afdoen als te emotioneel, irrationeel of zelfs de patiënt de schuld geven van het liegen om aandacht. Dit kan ernstige gevolgen hebben voor de gezondheid van de patiënt, zoals geen diagnose of een verkeerde diagnose die leidt tot aanhoudende en verergerende symptomen met als extreem resultaat de dood.

Tegelijkertijd worden er nog steeds aannames gedaan over queer vrouwen en vrouwen in het algemeen, ook al worden hun problemen serieus genomen. Een duidelijk voorbeeld hiervan is het onderwerp borstverkleining. Veel vrouwen en mensen die voor deze operatie kiezen, krijgen te maken met vooroordelen en ongewenste adviezen of commentaren van niet alleen hun directe omgeving, maar ook van hun huisarts en zorgverleners. Op Reddit delen bijvoorbeeld veel mensen hun ervaringen met borstverkleiningsoperaties en de manier waarop ze (verkeerd) behandeld zijn omdat ze een borstverkleining wilden. Artsen en chirurgen gaan er soms zelfs vanuit dat de patiënt grotere borsten wil of niet zo'n grote borstverkleining wil als ze in eerste instantie aangaven. Deze aannames zijn geworteld in de manier waarop de maatschappij vrouwenhatend en cisheteronormatief is, waarbij de mening van cismannen als standaard wordt beschouwd. Dit leidt tot de aanname dat elke vrouw altijd de bevestiging van een man zoekt of nodig heeft, of beslissingen neemt op basis van wat mannen van haar zouden kunnen denken. Iedereen die een borstverkleining wil, moet met respect worden behandeld en hun beslissing mag niet in twijfel worden getrokken of genegeerd.

Misgendering en binair systeem

In de medische wereld is de genderbinariteit springlevend. Zoals we in de vorige delen hebben besproken, wordt de genderbinariteit versterkt door ingrijpende operaties bij intersekse kinderen, de houding ten opzichte van operaties ter vermindering van de geslachtskenmerken en de vele hindernissen waar transgenders doorheen moeten springen voordat ze worden geloofd en de nodige medische hulp kunnen krijgen. Er zijn echter veel andere gevallen waarin de genderbinariteit wordt versterkt en aangemoedigd door het systeem.

Kijk eens naar de papieren. De meeste formulieren die je moet invullen, laten je alleen kiezen tussen man/vrouw, vader/moeder, etc. Transmannen die hun geslachtsaanduiding hebben veranderd, worden niet meer geïnformeerd over jaarlijkse baarmoederhalsonderzoeken, of ze nu nog hun voortplantingsorganen hebben of niet. Als transmasculien persoon kan ik alleen maar aannemen dat dit vergelijkbaar is met transvrouwen die geen operatie aan hun billen hebben ondergaan en mogelijk geen uitnodigingen meer ontvangen voor onderzoeken naar teelbalkanker.

In de Nederlandse documentaire Ryan is zwanger die in onze vorige blogpost kort werd besproken, laat non-binaire ouder en baba Ryan de kijkers zien hoe moeilijk het is om als non-binaire ouder te bevallen. Mensen gaan er nog steeds van uit dat alleen cisvrouwen zwanger worden en dat zie je terug in de houding en natuurlijk het papierwerk rondom het ouderschap. Registreren als non-binaire ouder is erg moeilijk en in veel landen zelfs niet erkend. Dit betekent dat de zwangere persoon zichzelf moet registreren als moeder. Buiten het directe medische veld zijn de meeste cadeaus voor de aanstaande ouders en de baby zelf ook sterk gender- en heteronormatief. Probeer eens te denken aan een genderneutrale kaart voor aanstaande ouders, of om een ​​homo- of queerkoppel te vieren. Ik wed dat je niet veel voorbeelden rechtstreeks in je lokale winkel hebt gevonden.

Vetfobie

Het is geen geheim dat een maatschappij dikke mensen haat. Er is veel stigma en schaamte rondom dikke mensen. Ze worden belachelijk gemaakt, vernederd en vermeden in het openbaar, en het zorgsysteem is helaas niet veel anders. Naar de huisarts gaan kan net zo vreselijk zijn voor queer, dikke mensen. De dikheid van een persoon wordt al snel gebruikt als enige reden voor de mogelijke gezondheidsproblemen of symptomen van die persoon. Net als vrouwen en AFAB-mensen die niet serieus worden genomen, kan deze verkeerde diagnose leiden tot een rampzalige achteruitgang van de gezondheid van de dikke patiënt.

Onder dikke transmasculiene mensen is er een algemene ervaring dat als iemand in aanmerking wil komen voor een topoperatie, hij of zij gewicht moet verliezen. Veel medische kennis is nog steeds gebaseerd op het BMI-metrische systeem. Een metrisch systeem, let wel, dat is ontworpen voor Europese mannen, wat betekent dat de schaal bevooroordeeld is voor vrouwen, non-binaire mensen en niet-Europese mensen.

Wat nu?

De vooroordelen in de medische wereld zijn natuurlijk genuanceerder en complexer dan dit korte artikel. Naast de kort aangestipte kwesties zijn er nog veel meer kwesties om rekening mee te houden. Denk aan racisme, validisme, xenofobie, etc. Het zal een grote verandering in meerdere systemen vergen om de omstandigheden te veranderen, maar als individu kunnen we ons eigen deel doen om het systeem te veranderen en de levens van queer patiënten overal te verbeteren.

Geloof je patiënten, luister naar ze, wees empathisch en open-minded en noem en gender ze zoals ze genoemd willen worden. Bied indien mogelijk genderneutrale opties aan op formulieren en hoewel deze acties voor sommigen misschien klein lijken, kunnen ze zeker de dag van een queer persoon goedmaken. Het zal ze het gevoel geven dat ze gehoord en gezien worden.