3 belangrijke gebeurtenissen in de queergeschiedenis die plaatsvonden vóór Stonewall

Als je iets weet over de geschiedenis van LGBTQIA+, dan heb je waarschijnlijk wel eens van Stonewall gehoord (en zo niet, dan is hier een introductie!) Maar in tegenstelling tot wat algemeen wordt aangenomen, was Stonewall niet de eerste keer dat de LGBTQIA+-gemeenschap in opstand kwam tegen discriminatie en intimidatie in de VS. In dit artikel bekijken we 3 belangrijke gebeurtenissen in de queergeschiedenis van de VS die vaak over het hoofd worden gezien, maar die de weg vrijmaakten voor de Stonewall Uprising.

Cooper Donuts - mei 1959

Tien jaar voor de legendarische Stonewall Uprising van 1969 was er nog een rel, die nu bijna vergeten is, maar waarvan men denkt dat het de eerste moderne LGBTQIA+-opstand in Amerika was. Hoewel Stonewall wordt herinnerd als het begin van de strijd voor LGBT-rechten in het Westen, laten de Cooper Do-Nuts Riots zien dat de strijd al lang daarvoor in stilte woedde en is het een belangrijke stap in de queergeschiedenis.

The Cooper Do-nuts was een populair café op Main Street in het centrum van Los Angeles, gelegen tussen twee van LA's populairste homobars: Harold's en The Waldorf. De locatie maakte het een populaire ontmoetingsplek voor de lokale LGBT-gemeenschap, maar hierdoor was het vaak het doelwit van intimidatie door agenten.

Destijds was het illegaal dat iemands geslachtsaanduiding niet overeenkwam met de geslachtsaanduiding op zijn/haar ID. Agenten kwamen vaak naar Cooper's om klanten lastig te vallen door te eisen dat ze hun ID zagen, en arresteerden ze vervolgens, en zo ontstonden de rellen van mei 1959.

Deze keer, toen de politie twee travestieten, twee mannelijke sekswerkers en een homoseksuele man wilde arresteren, begonnen de andere klanten koffie, donuts, kopjes, borden en afval naar de agenten te gooien totdat ze zonder hun gevangenen terugtrokken.

De rellen breidden zich uit naar de straten, totdat de politie arriveerde om de rellen te blokkeren en meerdere mensen te arresteren.

Uiteindelijk hadden de rellen geen grote gevolgen op de lange termijn, behalve dat ze ons vandaag laten zien dat de strijd voor gelijkheid voor homo's, lesbiennes, biseksuelen, transgenders en alle soorten queers al veel langer geleden is begonnen dan veel mensen denken.

Lees hier meer over de Cooper Do-nuts-rellen.

Julius' Sip-In - 21 april 1966

Drie jaar voor Stonewall, ook in Greenwich Village, organiseerden leden van de vroege homorechtenbeweging, de Mattachine Society, een 'sip-in' in een bar genaamd Julius', geïnspireerd door de sit-ins van de burgerrechtenbeweging.

De wet zei dat het samenkomen van homo's in een bar als 'wanordelijk gedrag' werd beschouwd en ertoe kon leiden dat de zaak gesloten werd. Dit droeg ertoe bij dat veel bedrijven weigerden om LGBT-klanten te bedienen , zelfs als ze niets verstorends deden.

De drie betrokken mannen – Dick Leitsch, Craig Rodwell en John Timmons – informeerden verslaggevers over hun geplande demonstratie, zodat ze zoveel mogelijk publiciteit konden krijgen. Het plan was om bars te bezoeken, te zeggen: “Wij zijn homoseksuelen. Wij zijn ordelijk, we zijn van plan om ordelijk te blijven en we vragen om service,” en toen hun een drankje werd geweigerd, de zaak voor de rechter te slepen om de discriminerende wetten aan te vechten.

De eerste twee panden die ze bezochten, werden door verslaggevers getipt over hun plannen en sloten daarom de hele dag. Maar een geestelijke was een paar dagen geleden bij Julius gearresteerd wegens het vragen om seks, dus ze wisten dat het personeel extra op hun hoede zou zijn voor meer problemen. Op een bord in het raam stond: "Dit is een pand waar een inval is geweest", met de waarschuwing voor frequente intimidatie door de politie.

Eerst begon de barman met het klaarmaken van de drankjes voor de drie mannen, maar legde zijn hand op het glas toen ze hun verklaring voorlazen. Het moment werd gefotografeerd en de Mattachine Society bracht de drankregel later voor de rechter.

Uiteindelijk oordeelden de rechtbanken dat homo's het recht hadden om vreedzaam samen te komen en dat de aanwezigheid van homo's niet automatisch wanordelijk was. Deze nieuwe wetgeving maakte het mogelijk om legale homobars en -clubs te openen, waardoor een nieuw gevoel van LGBT-gemeenschap en subcultuur kon bloeien.

Hier kunt u meer lezen over de Mattachine Society.

Compton's Cafeteria Riot - augustus 1966

In de jaren 60 nam het publieke bewustzijn van transgenders toe, wat resulteerde in meer zichtbaarheid voor de transgemeenschap, maar ook in meer regelrechte agressie en vijandigheid. Een gebied waar transfobische intimidatie toenam, was de wijk Tenderloin in San Francisco, die al bekend was om een ​​grote queerpopulatie en corruptie bij de politie.

Compton's Cafeteria was een restaurant in de wijk Tenderloin dat een populaire ontmoetingsplek was voor transgenders, met name vrouwen, om elkaar te ontmoeten en te socializen, vooral omdat veel homobars transvrouwen niet welkom maakten. Omdat de cafetaria de hele nacht open was, kwamen trans- en dragqueensekswerkers (destijds vaak bekend als streetqueens) daar samen nadat ze de hele nacht hadden gesjouwd.

Het management had een hekel aan de transklanten en viel ze vaak lastig om ze te laten vertrekken. Als dat niet lukte, belden ze de politie die transvrouwen arresteerde voor 'vrouwelijke imitatie'.

De rellen begonnen op een avond in augustus 1966 toen een transvrouw haar koffie in het gezicht van een arresterende agent gooide. De cafetaria barstte in geweld uit toen de klanten alles wat ze konden naar de politie gooiden en de ramen kapot sloegen.

De politie trok zich terug op straat, waar de rellen doorgingen met demonstranten die politieauto's vernielden en een krantenkiosk in brand staken. De politie reageerde gewelddadig toen ze de demonstranten probeerden te arresteren.

De volgende dag kwam de lokale gemeenschap opnieuw protesteren bij de cafetaria, maar het personeel van Compton wilde hen niet meer binnenlaten. Uiteindelijk sloegen ze ook de nieuwe ramen kapot.

De exacte datum van de rellen is verloren gegaan, omdat er geen media-aandacht was en er geen politiedossiers beschikbaar waren, maar de effecten waren nog jaren daarna voelbaar. Een paar maanden later organiseerde een queer jongerengroep genaamd Vanguard een 'street sweep'-protest waarbij ze bezems door de straten van de Tenderloin duwden om de politie te ondervragen die transgenders uit het district veegde.

De rellen en de inspanningen van Vanguard inspireerden queergroepen om ondersteuningsnetwerken op te zetten. In 1968 werd de National Transsexual Counselling Unit opgericht, de eerste door leeftijdsgenoten gerunde ondersteunings- en belangenbehartigingsorganisatie voor transgenders ter wereld.

Bekijk hier Screaming Queens: The Riot at Compton's Cafeteria, een documentaire over de rellen.

Zoals je kunt zien is Stonewall weliswaar het bekendste voorbeeld van de LGBTQIA+-gemeenschap die zich verzet tegen politiegeweld en onrechtvaardige wetten, maar het is verre van het enige incident. Alle geschiedenis is queergeschiedenis, maar het is belangrijk om ook de kleinere gebeurtenissen te onthouden die tot de grote leiden. Queermensen hebben altijd bestaan, altijd gemeenschappen gecreëerd waar ze konden, en altijd hard gewerkt voor een eerlijkere toekomst.

Vergeet je niet aan te melden voor onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van wat Paxsies gaat doen tijdens de Pride-maand, al onze nieuwe blogberichten te lezen en een kortingsbon van 10% te ontvangen voor alle artikelen!