6 mythes over transgenders uit het oude Griekenland - Zijn ze echt transgender?

Inhoudswaarschuwing: dit artikel bevat vermeldingen van genitaliën, homofobie, transfobie, gedwongen geslachtsverandering, verouderde terminologie die als beledigend kan worden beschouwd en seksueel geweld. Voor de mythologische personages zal dit artikel de voornaamwoorden gebruiken die in de vertalingen worden gebruikt.

Hoewel de term 'transgender' nog steeds relatief modern is, hebben mensen die niet netjes in de binaire geslachten passen , zich niet identificeren met hun bij de geboorte toegewezen geslacht, een vloeiend geslacht en identiteit hebben of anderszins genderqueer zijn, altijd bestaan . Deze mensen zijn door de geschiedenis heen op veel manieren geïdentificeerd, zoals 'eunuch', 'hermafrodiet', 'derde geslacht' of 'twee geesten', waarbij sommige termen tegenwoordig als beledigend worden gezien, en andere nog steeds in verschillende culturen over de hele wereld worden gebruikt.

De vooroordelen en vervolging die mensen ervaren die zich niet conformeren aan de dominante cis-heteronormatieve, patriarchale cultuur, maken het soms moeilijk om transgender historische figuren te identificeren . Het is ook moeilijk te zeggen of een historische figuur zich zou hebben geïdentificeerd met de taal en terminologie die we vandaag de dag gebruiken.

Bijvoorbeeld, Dr. James Barry was een militair chirurg die, na zijn dood in 1865, werd ontdekt dat hij het lichaam van een vrouw had en mogelijk eerder zwanger was geweest. Destijds liet de Universiteit van Edinburgh waar hij studeerde geen vrouwen toe.

Dus, was Dr. James Barry een transgender man? Of een vrouw in vermomming die een verboden carrière nastreefde? Alleen hij kon die vraag beantwoorden. En totdat tijdreizen is uitgevonden , zal het voor historici altijd een kwestie van debat blijven.

Hoe kunnen we anders weten dat transgenders in het verleden hebben bestaan ? Een aanwijzing komt uit de mythologie die door de eeuwen heen is doorgegeven. De verhalen van een cultuur kunnen ons vertellen hoe zij de wereld zien, en hoewel de opname van personages die we tegenwoordig als transgender of gender non-conform zouden kunnen bestempelen niet per se acceptatie en begrip betekent, kan het wel suggereren dat deze concepten in ieder geval enigszins bekend waren. In dit bericht bekijken we transgenderthema's in 6 oude Griekse mythen en enkele identiteiten die we er vandaag de dag in zouden kunnen herkennen.

Oude Griekse mythen – de basis

Wat wij het oude Griekenland noemen, bestond van ongeveer 800 v.Chr. tot het in 146 v.Chr. door het Romeinse Rijk werd veroverd. De oude Grieken aanbaden een pantheon van goden en vertelden veel verhalen over hen, vaak om verklaringen te bieden voor de natuurlijke wereld . Veel van deze verhalen zijn vastgelegd in boeken zoals de Ilias en de Odyssee.

1. Prometheus, de “Kampioen van de Mensheid”, bedenkt queer people

Enkele mogelijke identiteiten in deze mythe: trans, homo, lesbisch, biseksueel, panseksueel

Hoewel de oude Grieken niet dezelfde concepten van gender en seksualiteit hadden als wij vandaag de dag , komt homoseksualiteit tussen mannen wel voor in veel van hun mythen. De zonnegod Apollo verschijnt beroemd als een baardloze, verwijfde jongeman en heeft veel mannelijke minnaars . Er zijn weinig verslagen van vrouwelijke homoseksualiteit en het onderwerp werd waarschijnlijk als taboe beschouwd (zie nummer 4 - Iphis en Ianthe), hoewel de dichteres Sappho (die ons de termen sapphisch en lesbisch geeft) Aphrodite, de godin van de liefde, in haar poëzie ook identificeert als de beschermgod van lesbiennes .

En om uit te leggen waarom sommige mensen zich aangetrokken voelden tot hetzelfde geslacht, vertelden de oude Grieken het verhaal van Prometheus . Je herkent hem misschien als de man die vuur van de goden stal om aan mensen te geven en wiens lever als straf door arenden werd opgegeten, maar daarvoor hielp hij in de eerste plaats mensen te creëren.

Het verhaal gaat: hij was druk bezig met het vormen van mensen uit klei, maar voordat hij klaar was, raakte hij dronken met zijn maatje, Dionysus, god van de wijn. Toen hij terugkwam om het werk af te maken, stak hij per ongeluk een paar van de verkeerde geslachtsdelen op de verkeerde mensen, en daarom hebben we mannen die van mannen houden, en vrouwen die van vrouwen houden.

Lees hier meer over Prometheus.

2. Hermaphroditus, de hete intersekse god, en zijn vijver van transitie

Enkele mogelijke identiteiten in deze mythe: intersekse, trans, genderqueer, non-binair

Androgyne godheden zijn een kenmerk van veel mythologieën van over de hele wereld, en de Griekse mythologie is geen uitzondering. Hoewel intersekse personen niet inherent trans zijn, tenzij het individu zich als zodanig identificeert , is Hermaphroditus hier opgenomen omdat hij niet intersekse geboren werd, maar getransformeerd werd door goddelijke magie.

Hermaphroditus was het kind van Aphrodite (godin van de liefde en lesbiennes) en Hermes (de boodschappergod). Op een dag was hij aan het baden in een zwembad toen een nimf hem zag en verliefd werd. Ze bad tot Aphrodite en Hermes dat ze voor altijd verenigd zouden zijn en wierp zich op hem. Toen ze elkaar aanraakten, smolten de goden hen samen tot één persoon met borsten en een penis , waar we de inmiddels verouderde term voor een intersekse persoon vandaan halen, 'hermafrodiet'.

Toen Hermaphroditus uit het water kwam en zijn nieuwe vorm zag, bad hij tot zijn ouders om het water te zegenen zodat iedereen die er baadde op dezelfde manier zou transformeren , en zijn wens werd vervuld. De bron werd uiteindelijk de Salmacis-fontein, in wat nu Turkije is, en klassieke auteurs vertelden hoe het water mannen 'verwijfd' maakte als ze ervan dronken. Helaas vereist de transitie tegenwoordig iets meer dan een drankje, maar je kunt hier lezen wat je nodig hebt voor een geweldige MTF-transitie.

Hermaphroditus was ongewoon mooi en androgyn, en werd een van de Erotes, een verzameling goden geassocieerd met liefde en seks. Hij werd beschouwd als de oorspronkelijke intersekse persoon en alle anderen kwamen van hem, en was ook de god van verwijfdheid, androgynie en huwelijk . De vereniging van mannelijk en vrouwelijk toen Hermafrodiet en de nimf werden samengevoegd symboliseerde hoe mannen en vrouwen werden samengevoegd door het huwelijk, dus werd hij vaak aanbeden, vooral op de ^4e dag van de maand, de gelukkigste dag om te trouwen.

Lees hier meer over Hermaphroditus of over de echte Salmacis-fontein hier .

3. Tiresias, een liminale figuur tussen goden en mensen, heden en toekomst, en mannelijk en vrouwelijk

Enkele mogelijke identiteiten in deze mythe: trans, genderfluïde, biseksueel, panseksueel

Tiresias is een belangrijk personage in de Griekse mythologie en gaf als blinde profeet van Apollo advies en leiding aan veel mythologische figuren. Alsof dat nog niet genoeg was, was zijn andere claim to fame dat hij in een vrouw werd getransformeerd omdat hij een paar parende slangen had geslagen. Zeven jaar later vond hij nog een paar slangen en werd hij weer in een man veranderd , hetzij omdat hij de slangen opnieuw had geslagen, hetzij omdat hij ze met rust had gelaten, afhankelijk van welke versie van het verhaal je leest.

Terwijl ze een vrouw was, werd Tiresias priesteres van Hera (godin van vrouwen, familie en bevalling), trouwde en kreeg meerdere kinderen. Volgens sommige mythen was zijn blindheid omdat Zeus en Hera ruzie hadden over de vraag of mannen of vrouwen meer van seks genoten. Ze vroegen Tiresias, die beide had meegemaakt, en toen hij zei dat vrouwen dat deden, werd Hera boos en verblindde hem.

Al deze verhalen maken Tiresias op een interessante manier tot een liminale persoon, aangezien hij als bemiddelaar tussen mensen en goden fungeert, zowel blind als ziend is, zowel man als vrouw, en zowel het heden als de toekomst tegelijk kan begrijpen.

Lees hier meer over Tiresias.

4. Leucippus van Kreta (en mogelijk de enige trans-metgezel van Artemis)

Enkele mogelijke identiteiten in deze mythe: trans, genderfluïde

Het verhaal van Leucippus speelt zich af in de stad Phaistos op het eiland Kreta. Een boer vertelt zijn vrouw dat ze een zoon moet baren, maar terwijl hij weg is om zijn velden te bewerken, krijgt ze een dochter. De moeder besluit het kind op te voeden als een jongen, genaamd Leucippus , en niemand vermoedt er jarenlang iets van. Terwijl Leucippus de adolescentie nadert, wordt de moeder bang dat de waarheid aan het licht zal komen en, aangezien puberteitsremmers of testosteroninjecties nog niet waren uitgevonden , bidt ze tot de godin Leto om hulp. Leto krijgt medelijden en transformeert Leucippus in een man.

Om dit verhaal te vieren noemden de mensen van Phaistos Leto 'Leto Phytia', waarbij 'phytia' verwijst naar hoe zij ervoor zorgde dat Leucippus een penis kreeg. Er werd een offerfeest voor Leto Phytia gecreëerd, genaamd Ekdysia (uitkleden) naar hoe Leucippus zijn vrouwelijke kleding kon afleggen na zijn transformatie . Het werd ook een traditie dat vrouwen de nacht voor hun bruiloft naast een standbeeld van Leucippus sliepen.

In het boek waarin Leucippus' verhaal is geschreven, wordt ook kort verwezen naar andere verhalen over transformatie, zoals Tiresias die we net hebben ontmoet, en wordt Siproites heel kort genoemd. Siproites was een jongen die per ongeluk de maagdelijke godin Artemis ziet baden, wat voor elke man verboden is. Omdat ze een jonge jongen niet wil doden, transformeert Artemis hem in plaats daarvan in een meisje, en ze voegt zich vervolgens bij Artemis' gevolg.

Lees hier meer over Leucippus van Kreta.

5. Iphis en Ianthe – Jeugdvriendinnen en man en vrouw

Enkele mogelijke identiteiten in deze mythe: lesbisch, biseksueel, panseksueel, trans, genderfluïde

Het verhaal van Iphis en Ianthe begint vrijwel hetzelfde als dat van Leucippus. Een man vertelt zijn vrouw dat ze het zich niet kunnen veroorloven om een ​​dochter te krijgen, maar dan krijgt ze toch een dochter en voedt het kind op als een jongen . Iphis was een uniseksnaam, dus zowel de moeder als de vader waren blij met de keuze.

Op 13-jarige leeftijd is Iphis verloofd met haar jeugdvriendin Ianthe, en ze worden allebei verliefd . In het geheim is Iphis bang voor wat er zal gebeuren als ze eenmaal getrouwd zijn en de waarheid aan het licht komt, en met de hulp van haar moeder stellen ze de bruiloft zo lang mogelijk uit. Als het niet langer uitgesteld kan worden, bidden ze tot de godin Isis om hulp. Isis transformeert Iphis' geslacht naar mannelijk, en als man trouwt hij met Ianthe, en ze leven nog lang en gelukkig.

Lees hier meer over Iphis en Ianthe en de godin Isis.

6. Caeneus – De epische held die transfoben versloeg in een gevecht

Enkele mogelijke identiteiten in deze mythe: trans, genderfluïde

(Triggerwaarschuwing voor seksueel geweld.)

De mythe van de grote held Caeneus is te vinden in een boek genaamd Metamorphosen. In dit boek vertelt een oude soldaat het verhaal over de tijd dat hij aan de zijde van Caeneus vocht in de strijd.

Het verhaal gaat als volgt: een jonge vrouw genaamd Caenis wordt verkracht door Poseidon, god van de zee. Daarna biedt hij haar een wens aan, en zegt haar te vragen om wat ze het meest wil. Caenis vraagt ​​om te worden getransformeerd in een man, zodat ze nooit meer op dezelfde manier zou lijden , en Poseidon vervult haar wens. Hij maakt hem ook onkwetsbaar voor alle wonden. Caenis verandert zijn naam in Caeneus, en gaat plezier maken door mannelijke dingen te doen en verwerft roem als een held.

Caeneus' zus trouwt, en op de bruiloft raakt een kudde centauren dronken en probeert de aanwezige vrouwen te verkrachten. Er ontstaat een gevecht, tussen de helden en de centauren, en Caeneus doodt er gemakkelijk vijf.

Een van de centauren wordt boos op hem en begint hem te bespotten met transfobische beledigingen , en zegt hem dat hij de oorlog aan de mannen moet overlaten. Caeneus doodt hem ook, nog steeds ongedeerd, wat de andere centauren nog woedender maakt.

Het verhaal heeft een triester einde dan de anderen. De Centauren beseffen dat hun wapens Caeneus niet kunnen raken, dus begraven ze hem onder een berg stenen en boomstammen. Maar zelfs dat was nog niet het einde van hem, want de oude soldaat die het verhaal vertelde zag hem voor de laatste keer veranderen, nu in een klein vogeltje dat ontsnapte aan de stapel en wegvloog.

U kunt hier meer lezen over Caeneus , of hier de volledige mythe lezen.

Maar zijn deze mythes wel echt trans?

Het antwoord is ingewikkeld. Het concept van transgender zoals wij dat vandaag de dag kennen, bestond niet in de Oudheid. Deze mythen suggereren eerder dat de Oude Grieken geen apart concept van sekse en gender hadden. De mythen geven geen inzicht in hoe de personages over hun transformatie denken , hoewel het meestal wordt gepresenteerd als neutraal of als iets goeds. Maar in alle mythen zijn de geslachtsveranderingen om praktische redenen, met weinig aandacht voor de genderidentiteit van het individu . Er zijn ook talloze manieren om elke mythe te interpreteren en welke identiteiten je eraan zou kunnen toeschrijven.

Met de mythe dat Prometheus queer mensen creëerde (nummer 1) is het niet moeilijk om te zien hoe je, met het huidige begrip van het verschil tussen sekse en gender, en een concept van transgenders, dit verhaal gemakkelijk zou kunnen lezen als een verklaring voor waarom het geslacht van sommige mensen niet overeenkomt met het geslacht dat ze bij de geboorte toegewezen kregen . En er zijn misschien wel mensen geweest die het verhaal op die manier zagen, we zullen het nooit weten. Voor sommigen is het idee dat ze het resultaat zijn van een dronken gods fout niet prettig. En voor anderen kan het iets zijn om te vieren.

Het verhaal van Hermaphroditus (Nummer 2) gaat onmiskenbaar over intersekse personen, maar in sommige versies is Hermaphroditus boos en overstuur over zijn transformatie, en het gebed om de poel hetzelfde effect op anderen te laten hebben is meer een vloek. Er is ook het verontrustende niet-consensuele aspect van de nimf die zichzelf aan hem opdringt en deze transformatie veroorzaakt.

Op dezelfde manier wordt Tiresias (Nummer 3) die een vrouw wordt soms gezien als een straf voor het aanvallen van de slangen, en terugkeren naar de vorm van een man is een beloning. Echter, de manier waarop Tiresias het leven als vrouw omarmde en in staat was om te trouwen, kinderen te krijgen en een priesteres te worden voor de godin van de vrouwen , maakt het mogelijk om haar in deze tijd te lezen als een goed geaccepteerde transvrouw.

Noch de verhalen van Leucippus (Nummer 4) noch Iphis (Nummer 5) geven enig inzicht in hoe zij zich voelen over hun transformaties in mannen, hoewel beide verhalen worden gepresenteerd als verhalen met een happy end. In het geval van Iphis zien we van haar gedachten en gevoelens alleen de nood om verliefd te worden op een ander meisje, en wanneer hij een man wordt, wordt dit gevierd omdat het betekent dat ze een goedgekeurd heteroseksueel huwelijk kunnen hebben. Dus een verhaal dat onder de ene interpretatie misschien queer lijkt, kan onder een andere interpretatie ook de heteronormatieve patriarchale samenleving lijken te ondersteunen.

Caeneus (Nummer 6) is misschien wel het personage met de sterkste argumenten om als transgender te worden gelezen . Toen hem überhaupt iets werd aangeboden, koos hij ervoor om een ​​man te worden en in de tekst wordt vermeld dat hij van 'mannelijke bezigheden' genoot en in hoog aanzien stond bij andere helden. Latreus, de centaur die hem bespot met wat we nu transfobische beledigingen zouden noemen, wordt in het verhaal duidelijk afgeschilderd als een schurk. ​​Maar toch verschilt het verhaal van het moderne idee van transgender - Caeneus zegt dat hij ervoor koos om een ​​man te worden uit angst om opnieuw verkracht te worden (wat het valse idee versterkt dat mannen geen slachtoffer kunnen zijn van seksueel geweld), met weinig dat suggereert dat het iets te maken heeft met zijn geslacht.

Kan ik besluiten dat deze mythes toch trans zijn?

Uiteindelijk zijn deze mythen, net als alle mythen, afhankelijk van de interpretatie van de lezer . Het is niet mogelijk dat deze oude mythen een nauwkeurige en positieve weergave geven van identiteiten die pas over duizenden jaren zouden worden bedacht . Verhalen en mythen als deze blijven bestaan ​​omdat ze universele menselijke emoties aanspreken, zoals liefde en angst, en in elke generatie een nieuwe betekenis krijgen binnen de context waarin ze worden verteld. Dus zelfs als deze mythologische personages oorspronkelijk niet bedoeld waren om queer of transgender te zijn, valt het volledig binnen de traditie van het vertellen om ze als zodanig te interpreteren , of een andere identiteit die tot je spreekt.